Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 | |||
2010 |
2010 © Fondation Bernardaud et Monika Brugger (commissaire de l´exposition) Un Peu de Terre sur la Peau |
2007 brooches porcelaine, cuivre |
|
Originaire d’Amsterdam, Rian de Jong habite aujourd’hui sur un voilier et vogue sur toutes les mers : ses bijoux sont en conséquence des « trésors de voyages » conçus comme autant de témoignages de ses destinations lointaines. Au regard de leurs formes et de leurs matériaux simples, voire « pauvres » - le plus souvent du bois et du textile - ses premiers bijoux s’inscrivaient dans un univers archaïque, parlaient de nomadisme, du rapport direct à la nature, de souvenirs de voyages, des choses très quotidiennes en somme… Dans une nouvelle série de pièces en porcelaine incrustée de cuivre, la créatrice raconte certes encore ses voyages, mais le chemin à parcourir semble aujourd’hui lui importer plus que l’exotisme des pays visités. La Méditerranée d’hier a fait place à des rivages encore plus lointains, mais les objets créés relatent seulement des trajectoires, s’en tiennent à circonscrire des tracés, et deviennent ainsi métaphores du sillon aventureux de la coque de son voilier. Comme autant de côtes et d’îlots sur une carte maritime imaginaire, des reliefs en cuivre sont appliqués sur des formes sinueuses en porcelaine : dans son « atelier sur les flots », Rian De Jong conçoit des bijoux plus précieux qu’auparavant, dont les techniques d’élaboration sophistiquées contrastent étonnamment avec sa situation d’éternelle marin-nomade. Originally from Amsterdam, Rian de Jong lives on a sailboat and sails the seven seas. Consequently, her jewelry creations bear testimony to her travels in far-off ports of call. The simplicity of their design and materials, usually wood and textiles, may give the impression of being «poor.» Her first pieces of jewelry alluded to an archaic universe of nomadic wanderings, direct contact with nature, memories of journeys past and the mundane details of everyday life. In a new series of porcelain pieces with copper incrustation, the designer continues to tell the story of her travels, but her focus seems to have shifted from things exotic to the road not yet taken. She seems to have turned from an earlier influence, the Mediterranean, to more remote shores: these works chart the trajectories and paths of her adventurous travels as metaphors for the wake left by the hull of her boat. In her «workshop on the waves,» Rian De Jong applied copper ornamentation in relief to sinuous porcelain shapes, like so many coastlines and islands on an imaginary nautical map. Her more recent jewelry is more precious than earlier pieces and the sophistication of her techniques contrasts sharply with her lifestyle as a perpetually nomadic sailor. |
9.5 x 6 x 1.5 cm © Rian de Jong |
||
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2009 |
2009 Gallery Loupe,Montclair US, solo |
NY, NY right before my eyes |
|
2007 − 2009 New York City is
the backdrop and source of inspiration for Rian de Jong´s most recent work.
de Jong spent much of the past two years living and working on board the
boat on which she sailed from her native Amsterdam by way of Greenland.
Docked at Liberty State Park, NJ, directly across from Manhattan, the boat
has served as Rian's studio, while the city has served as her 'muse'.
Every morning when I wake up, I see the New York skyline says the artist. I feel the energy in everything the architecture, the streams of people, the size of the crane, building the next skyscraper, the street vendors running from policemen. It is a sharp contrast to my time in Greenland where I saw nothing but space, rocks, mountains, no people or traffic. In my new work, I combine these two worlds. My Jewelry takes shape and grows slowly like nature, and a city at the same time. |
|
||
|
|||
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2007 |
2007 Gallery Ra, Amsterdam NL, solo |
Vaar Wel |
|
2007 Rian de Jong has recently
worked at the European Ceramic Work Centre in Den Bosch NL, for three months.She
has already been using
ceramic in her work, but now she has the possibility to explore this material and its specific techniques at a much deeper level.The new collection includes brooches, in which ceramic is combined with electroformed metal, rings with lavish lustre and ceramic lines that form drawings on the wall. For years Rian has been inspired by the meditarranean coastline. Now on the eve of an adventurous trip to Greenland and America this work represents both a farewell (vaarwel) and a promise at the same time. Paul Derrez |
|
||
Necklace: porcelain,gold luster, copper 2007 | Brooch: bone china, copper 2007 |
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2006 |
2006 EKWC : |
European Keramic Work Centre - Den Bosch - The Netherlands |
|
2006 Tree months Residency |
|
||
I am working together with apprentices from the HKU, Utrecht, Anneke and Nienke. |
Two very enthusiastic students who help me a lot to accomplish all the different ideas I work on. |
Look under Events and Exhibitions: 2010 and Wall Objects for more images of the work made during this period. |
2006 |
El Joazzo 2006 |
|||||||||||||||
El Joazzo is de naam van de vindplaats van deze granaten in Spanje. De stenen werken zich los van de plek waar ze een onnoemelijke tijd vast zaten. De stenen worden opgeraapt en verzameld om daarna gerangschikt te worden in een bepaalde formatie in een bepaalde vorm. In deze vorm vergroeien ze door electroforming toe te passen en daarmee is de cirkel weer rond. De stenen hebben hun plaats gevonden waar ze nu mogen pronken in plaats van in de grond verborgen te zijn. |
||||||||||||||||
2006 |
STILL |
Project Space Object Gallery ,Sydney Australie |
|
January 21 − 12 March 2006 STILL is a collection of jewellery and objects by leading Dutch contemporary jeweller Rian de Jong. This exhibition is presented as part of on Location: making stories the Biennial Jewellers and Metalsmiths Group of Australia international conference, with support from the Mondriaan Foundation. Rian de Jong´s jewellery and objects reflect the things she sees in her surroundings. Her practice is fuelled by her passion for traveling. Renown for her use of wood, she seeks the nature and meaning of both form and material and creates a tension between surface and material through the juxtaposition of different materials. The end product is a collection of work that carries a gentle and poetic impression of the changes in nature. She says of the work in still : "(the) pieces in this exhibition are imaginings in rest, they are ´still´. When you wear them they become alive." "By travelling you meet the world, the imagination and your work" Rian de Jong Workshop and lecture by Rian de Jong during: On Location making stories. Sydney Australie. The Biennial Jewellers and Metalsmiths Group of Australia, international conference. |
|||
WORKSHOP : | |||
During the Workshop, Visiting the Exposition of Erwin Wurm: "Glue Your Brain", Museum of Contemporary Art, Sydney |
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2004 |
2004-2005 BO1 women |
||
The apartment I´m living in is called : "BO1" (Borneo Island #1) The apartment building is quite special, because we - all the familieas who started to live there -build it together on a beautiful spot in Amsterdam. I started to make images of the women in the building in their daily life, wearing my jewellery in a natural and informal way. In front of the building there is a showcase to show these photo´s. Everybody is excited to see their image in the showcase and who will be next. Everybody enjoys to join this project. In the end it would be nice to develop a document of our building, their inhabitants and my jewellery. |
2004 |
2004 Artist in Residence in Vienna |
Invited by Veronica Schwarzinger from Gallery V&V |
Showed at: 2005 V&V in Vienna and Spektrum in München |
Nashmarket |
Als tijdelijke bewoner is het bijzonder om een plekje in te nemen in een stad die onbekend is, deze te verkennen en langzamerhand eigen te maken. Het werk wat daaruit ontstaan is geeft een soort verzameling van indrukken weer. Het vinden van materiaal is een onderdeel van de zoektocht. Typische winkeltjes, markten, tweedehands artikelen, alles is goed zolang het maar niet het reguliere aanbod is. In zo´n nieuwe situatie vallen je ogen op andere dingen, een theepotje uit een kinderservies met de tekst ´home sweet home´, gevonden op straat, is voor mij een mascotte geworden. Het zegt iets over de huiselijkheid en het vertrouwde wat ik miste. Wat ik ook opvallend vond is dat het buitenleven er zo´n grote rol speelt. Dat bijvoorbeeld de heroïek in de vorm van een voorbije jacht en de overblijfselen daarvan op tal van plaatsen zichtbaar zijn. De schedels, geweien en opgezette dieren als trofee, hebben indruk op me gemaakt. Ook de kaart van de stad wordt eindeloos bestudeerd en als je dan op pad gaat kom je vaak niet uit waar je moet zijn, omdat de stad complexer is dan het lijkt. Dit laat ik zien in sieraden die d.m.v de groeirichting van haren, van bont, de richtingen noord-oost-zuid-west aangeven. Door bont te gebruiken verwijs ik tevens naar het trotseren van de kou en tegelijkertijd de overduidelijk aanwezige rijkdom in de stad. |
Es ist ein sehr besonderes Gefühl, einen Platz in einer Stadt einzunehmen, die einem unbekannt ist. Diese zu entdecken und langsam zu seiner eigenen zu machen. Meine Arbeiten sind eine Sammlung von Eindrücken aus dieser Zeit. Das Material stammt aus charakteristischen Geschäften und von Streifzügen über Trödelmärkte. Von Orten, abseits des regulären Angebots. In dieser neuen Situation ist mein Augenmerk auf andere Dinge als gewöhnlich gefallen. Eine kleine Teekanne mit der Aufschrift ´home sweet home´, ist für mich zum Maskottchen geworden. Daran konnte ich merken, wie sehr ich das Vertraute und die Familie vermisste. Auffallend war auch, dass das Landleben eine so große Rolle spielte. Die Heroik in Form einer vorbeiziehenden Jagd, und die Überbleibsel davon, begegnen Dir an zahlreichen Orten. Schädel, Geweihe und ausgestopfte Tiere als Trophäen haben großen Eindruck auf mich gemacht, und mich inspiriert. Auch der Stadtplan wurde endlos studiert, und wenn ich mich dann auf den Weg machte, landete ich doch woanders als gedacht. Die Stadt ist komplexer als es scheint. Das verarbeite ich in meinem Schmuck, durch den Gebrauch von Haaren und Fell. Das Fell verweist auf die Kälte in der Stadt, und zugleich auf die Überdeutliche Anwesenheit von Reichtum. |
|||
Home sweet Home | Hunted |
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2003 |
2003 souvenirs: |
||
What makes a souvenir a souvenir? Brooches: " Delfts b " |
|
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2002 |
2002 - 2004 |
season serie |
|
Exhibition at gallery Hélène Porée
Paris 2004 |
|
||
|
|||
|
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
2001 |
2000-2001 |
Jewellery on silk prints |
|
Amalia
brooch material: black coral, cibatol, hair |
|
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
1999 |
Reisgenoten. Solo exhibition at Gallery RA Amsterdam |
Travelling Companions. Solo exhibition at Gallery RA |
||||||||||||||
Reizen, het herkennen van het nog niet gekende en het reiken naar het ongekende dat meestal onbereikbaar blijft - ieder die het reizen in het bloed zit zal deze twee polen herkennen. Het diepe genoegen om dingen te zien in een andere context dan de eigen omgeving, om te ervaren wat anderen beweegt, wat ze waardevol vinden, hoe ze ermee omgaan. En het verlangen om nog verder weg te gaan, naar een doel dat ondefinieerbaar is. Een eindpunt dat nooit wordt bereikt, want het gaat om het gaan. Het verlangen wordt nooit geheel gestild. Rian de Jong is een reizigster. Zij gaat soms maanden achter elkaar op zoek, ervaringen opdoen, waarvan sommigen een invloed kunnen hebben op haar werk. Dat werk is het maken van sieraden. In 1989 werden haar houten hand- en schoudersieraden geselecteerd voor de Ornamenta 1, de internationale manifestatie die een trefpunt was voor de eigentijdse ontwikkelingen in het sieradenvak. Een tweede Ornamenta is er nooit gekomen - een van de onvervulde verlangens in het leven van de sieraadontwerper. Maar voor Rian de Jong, die in 1985 was afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, was dit een doorbraak. In het rijkgeschakeerde terrein van het moderne sieraad in Nederland viel zij op door te werken in hout, een materiaal waarvan zij de karakteristieken niet overstemde, maar stuurde en kleurde. Zwerfhout is het dan geworden en zij geeft het een nieuw bestaan in een vorm die meegedragen kan worden. Met zwerfsteentjes heeft zij eveneens gewerkt. De meest eenvoudige kiezelsteentjes hebben in haar ijle, metalen ringen hun eigenwaarde gekregen. Met haar vormen heeft zij vele plekken op het lichaam gemarkeerd, soms met draagbare objecten die iets te groot zijn voor een sieraad, maar die toch in een aangename verhouding staan tot handen, polsen en bovenlijf. In haar nieuwe collectie sieraden heeft zij de ervaring en het verlangen van het reizen vorm gegeven. Wat draag je mee, wat heeft waarde, hoe draag je dat mee - deze vragen zijn leidraad geweest bij het maken van het werk. De houten vormen doen denken aan kruikjes of flesjes. Je kunt niet verder zonder vocht. De huid van hout is nu zwaarder aangezet dan ooit tevoren, met grafiet en lak, waardoor de inhoud van de vormen geneutraliseerd worden. Ook uit de vormen zelf, met vele vertakkingen, wordt duidelijk dat de inhoud moeilijk is vast te houden. Je kunt de donkere kruikjes wel met je meedragen, aan lange kettingen die over een schouder gehangen worden, zodat de houder van het verlangen dicht tegen het lichaam zit. Die kettingen zijn van verschillende materialen, ze hebben kleine vertakkingen, of onderbrekingen, als onverwachte genoegens onderweg. Zij verwerkt uiteenlopende materialen tot organische vormen die op verschillende manieren en plaatsen op het lichaam gedragen kunnen worden. Steeds is er de spanning tussen huid en vorm. Steeds is er het zoeken, het gaan, net als in de wijze waarop deze nieuwe reisgenoten in dit boekje zijn vastgelegd. In het ene beeld wordt de relatie van het sieraad tot het lichaam zichtbaar in het andere beeld is het een detail dat de aandacht opeist. In de beeldrijm van de inspiratiebronnen met sieraden wordt de continue reis zichtbaar die Rian de Jong in haar werk aflegt. Kruikjes, zakflesjes en dergelijke vormen verwijzen naar bewaren, spaarzaam omgaan met de inhoud. Verlangen naar de inhoud. Er zijn altijd verlangens die onvervulbaar blijven. Het maakt niet uit hoe rijk of arm je bent, hoe de huidige technieken zich verder zullen blijven ontwikkelen, sommige verlangens zijn niet in te vullen. Dit is de reden dat de flesjes niet gevuld kunnen worden, er zijn te veel openingen waardoor de inhoud weg kan sijpelen.
|
Travelling: recognizing the not yet known and reaching out towards an unknown which usually remains out of reach - anyone who has travelling in his or her veins will recognize these opposing poles. The intense pleasure of seeing things in a context that differs from the familiar surroundings, of experiencing the things that move others, what things they prize and how they treat them. And the longing to travel yet further, towards a goal that is undefinable . A destination that is never reached, for it is the going that matters. The yearning is never entirely stilled. Rian de Jong is a traveller. She sometimes goes for months at a time in search of experience, which later may have an influence on her work. That work is making of jewellery. Her wooden hand and shoulder ornaments were selected for Ornamenta 1, the international event that was a meeting-place for contemporary developments in the artists jewellery world, 1989. For Rian de Jong, who graduated from the Gerrit Rietveld Academy, Amsterdam, in 1985, it was a breakthrough. Her work stood out in the field of modern jewellery in the Netherlands because of her use of wood, a material whose characteristics she did nit overwhelm but channelled and intensified. Wood is a humble material in he context of jewellery design. It is a beautiful material, too, with a life of its own which can be read in its growth rings and knots. When employing a radical technique such as sawing, she first follows the nature of the wood and then abruptly denies it. In her hands, the wood retains its inherent beauty. It also gains an intimacy that makes the ornament into a form of personal expression. The making of jewellery is the gathering of experiences. She has become familiar with many kinds of wood in the course of time. She rarely goes in deliberate search of her material, but comes across it on her way, wood rejected by others who have no further use of it. It has become driftwood and she gives it a new lease of lie in a form that can be worn. She has also used pebbles in her work. The simplest little stones acquire a special dignity when set in the slender metal rings. She has marked a spot on the human body with her forms, sometimes with wearable objects that are a little too large to be called jewellery, but which nonetheless enter into a harmonious relationship with the wearer´s hands, wrists or torso. In her latest collection of jewellery, she has given shape to the experience and the yearning of travelling. What do you wear, what do you value, how do you wear it - these questions underlie the decisions in making the work. The wooden forms recall little flasks or bottles. You cannot travel without fluids. She now places more emphasis on the surface, the skin, of the wood than ever before, using graphite or lacquer, thus she partly neutralizes the significance of the form. It is moreover clear from the forms themselves that, with their countless ramifications, their meaning cannot easily be fixed. You can carry one of these tiny, dark flasks on your journey, slinging it over one shoulder on a long chain, a container of yearning, close to the body. The chains are of diverse materials; they sometimes have small branches or interruptions, unexpected delights to encounter on the way. Rian de Jong processes many different materials into forms which may be carried in different ways on various parts of the body. There is always a tension between the surface and the form. There is always a quest, the going, as in the journey of these new travelling companions as they make their way through this book. The relation of the ornament to the body may be obvious in one picture but a detail may claim the attention in another. The visual rhythm of the jewellery and some of its sources of inspiration give us a glimpse of the endless journey of Rian de Jong´s work. |
|||||||||||||||
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
1995 |
1995 - 1996 |
INSTALLATION |
|
INSTALLATION:
RAM GALLERY OSLO BEI MIR BIST DU SHÖN |
|
||
|
|||
|
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |
1989 |
1989 |
Hand Jewellery |
|
Hand Jewellery
1989 Solo Exposition Gallery RA Amsterdam |
|||
|
Home | |||
1989 | 2010 | ||
1995 | 2009 | ||
1999 | 2007 | ||
2001 | 2006 | ||
2002 | 2004 | ||
2003 |